سکوتِ خونه حرفی غیر تنهایی نداره
به یادِت نبضِ ساعت لحظه هارو کم میاره
میخوام عادت کنم اما نمی شه
خیالِت تو اتاقم جا نمی شه
چشمِ تو خورشیدِ شبگرد
اتفاقِ سایه و نور
حسِ وقتی که مسافر
شهرِشُ می بینه از دور
من بیابونم تو بارون
جایِ تورو خاکِ من نیست
تا بِباری من تمومم
جنگل و دریا که من نیست
با خیال و بی حضورِت
مثلِ تو تنهایِ تنها
خاطراتِت رود و بارون
گفتگوی کوه و دریا
با تو بینِ آرزوهام
از خودم چیزی ندیدم
تا تو بودی من نبودم
تا تو رفتی من رسیدم