مسلک یه روز از همین روزا
Maslak Ye Rooz Az Hamin Rooza
تاب تاب عباسی خدا
قرار بود منو نندازی
هه شاید توام شدی مثه ما آدما
شاید راست میگن که هیچکی پا حرفاش نیس
شاید امید واسه من یه خیال واهی بود
که قاطی باقی چیزا مرد تو چند سال پیش
یه نیم نگاهی بنداز کجا رفتی ها
رفیق نیمه رام نشو سراغم بیا
آ خدا من میخوام از این کما دربیام
از دنیا توش زدم ضجه شبو روز
به هر دری زدم دیدم بسته درو روم
کجایی ببینی کرد دلمو خون
تو بهتر از هرکسی خبر از دلم
داری و میدونی که پکرم چقد
من یه جوونم یه جوون که اول راهمو
تو همین اول راه کمرم شکست
آه آره کمرم شکست
وقتی دیدم هیچی اونطور که میخوام
نیست و آرزوها موند پشته دیوار
انگار به ما حالو روزه خوش نمیاد
شانس یه برامون غصه میزاد
انگار ناف ما رو بریدن با غم
هر کس و نا کسی کردش کلی حرف بارم
نرسیدم هر چی دوویدم بازم شده زندگیم
خلاصه تو بد و بدتر
رامو سمت هر کی کج کردم منو پس زد
کارم شده وایسم جلو آینه
الکی دلمو صابون بزنم بگم
همین دردا بود که منو مرد کرد
همین دردا بود منو مرد کرد
ولی یه روز از همین روزا
منم میشم آزاد آزاد از غل و غش
آزاد از این دغدغه هام
آزاد از هر چی که یه روز
پاچید نمک رو زخمم
تقدیر من رفتنه باز میرم
با اینکه میدونم اولِ رام
دور از همه هم ریز هم درشت
هم خوب هم بدش
از این دنیا که توش کارم جون کندنه
فقط میرم تا از یادم برن من میرم
روم سیاه مادر ببخش رفتنیا باید برن
درد اون موقعس که یکی بهت بگه خوبی
بخندی بگی شکر
ولی بدونی نیس اوضاع ردیف یعنی
هیچ رقمه حریف دنیا نشی
یعنی وابستگی به قرصا
یعنی شب وقتی چشاتو رو هم میذاری
فقط از خدا بخوای که صبح پا نشی
یعنی بدونی مثل گذشته آینده میسوزه
یعنی بغضی که تو گلوته باید بدی قورتش
یعنی بیخیالی یعنی پرتی حواس
یعنی بگی یادم بنداز من یادم نمیمونه
خورد باشی خورد باشی
بگی حالم خیلی خوبه
من که چیزی ندارم جز این دلنوشته ها
پس حلالم کنین شاید بشه
یکم داغ دلم اروم
من میبینم اون روزو
که نیستم و شدم یه قاب عکس
که میخوره خاک رو طاقچه و
فقط ازم مونده خاطره براتون
روزی که از بخت من بالاخره میشه
این گره های کور باز
روزی که من خوشحالم و میخندم
به همه ی گریه های دوستام
دور میشم از این خاک
از این مردم نه خستگیمو میکنم
حس نه این دردو
قرارامونم پنجشنبه بعدازظهر
یه روز از همین روزا منم میشم آزاد
آزاد از غل و غش آزاد از این دغدغه هام
آزاد از هر چی که یه روز
پاچید نمک رو زخمم
تقدیر من رفتنه باز میرم
با اینکه میدونم اولِ رام
دور از همه هم ریز هم درشت
هم خوب هم بدش
از این دنیا که توش کارم جون کندنه
فقط میرم تا از یادم برن
من میرم روم سیاه مادر ببخش