من دلم عاشقانه میگیرد وقتی از دست های تو دورم
چشم های تو روشنی بخشه
لحضه های کبود و بی نورم
درد و دل میکنم برای خودم
قصه ی عشق تو دل انگیز است
با خیال تو زندگی جاریست
بی تو حتی بهار پاییز است
تو همان واژه ای که گم کردم
توی آن شعر نا تمام عجیب
تو همان عطر ساده ی گندم
تو همان بوی عاشقانه ی سیر
از کدامین بهار میایی که تنت عطر ازغوان دارد
زیر بارن چقدر رقصیدی که نگاه تو آسمان دارد
باز بی تو نگاهم ابری شد
آفتابی ترین ترانه ی من
با تو هر لحظه شاعری کردم
خالق حس شاعرانه ی من
تو همان واژه ای که گم کردم
توی آن شعر نا تمام عجیب
تو همان عطر ساده ی گندم
تو همان بوی عاشقانه ی سیر