می کشم روی دلم یه عکسی از وقت ظهور
روی بومی از نفس باقلمی از جنس نور
همه رو عاشق و دلداه ء نوری میکشم
دلای عاشقو شفاف و بلوری میکشم
بعضی با پای پیاده بعضیها با یه علم
دلا پرواز میکنه پاها میره قدم قدم
اما این صحنه چقد واسه چشامون آشناست
آره این صحنه ء اربعینای کرب وبلاست
تو دل تک تک زائرا پره صفا و شور
همه آماده شدن برای لحظه ء ظهور
ولی حیف از صف زائرا بازم رونده شدم
آقا مثل خیلی از عاشقا جا مونده شدم
از نجف تا حرم کرب وبلا یادش بخیر
عمودای بین راه و موکبا یادش بخیر
پیرهن مشکی و کوله پشتی و شال عزا
گریه و سینه زنی تو موکب امام رضا
میدونم که حرفای قلبمو میشنوه آقام
ازهمینجا باتموم جون و دل میدم سلام
السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَی
الاَْرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکُم
مِنّی جمیعاً سَلامُ اللَّهِ [اَبَداً] ما بَقیتُ وَ
بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ
غرق آهم آقاجون ،پر از گناام آقاجون
بازم اربعین رسیدو روسیاهم آقاجون
آقا جان مادرت به درد من دوا بده
به منم یه اربعین جواز کربلا بده