آقا سلام لطفا یه نخ سیگارِ بهمن
فندک ! نیازی نیس خودم آتیش دارم
آتیشِ قلبم دامنِ شهرُ گرفته
باید خودم رُ با خودم تنها بذارم
عمری دویدم رنگِ خوشبختی ندیدم
هیچ‌کس به اندازهء من سختی ندیده
هیچ‌کس نپرسید از خودش این مرد عاشق
پُشتِ همه پُک‌های تلخِ‌ش چی کشیده
خیلی چیزا دیدم ولی گفتن نداره
من پایِ درد و رنجِ خیلیا نشستم
خیلیا چشماشونُ بستن روی دردام
من چشممُ روی غمِ هیشکی نبستم
هر چی بدی دیدم توو قلبم چال کردم
از سختی دنیا چقد راحت نوشتم
منفی ترین حسای دنیا رُ گرفتم
توو دفتر شعرم ولی مثبت نوشتم
من شاعرای عاشقُ دیدم که می‌گم
من هرچی دردِ سخته رو دوشم کشیدم
من خیلی شاعر توی دنیا دیدم اما
شاعر‌ تر از مردای سیگاری ندیدم